Het verhaal van Klaas en Boudien
“Hier mag je zijn wie je bent. Dat is zó belangrijk”
Boudien en Klaas zijn al dertien jaar goede vrienden. Ze leerden elkaar kennen tijdens de opening van de Sneekweek. Sinds 2021 bezoeken ze samen het Odensehuis, eerst in Bolsward en later in Harlingen.
“Via de casemanager kwamen we in contact met het Odensehuis. Klaas zat toen bij de dagbesteding, maar dat paste niet bij hem. Hij vond het niet leuk en gaf dat zelf ook duidelijk aan,” vertelt Boudien. “De sfeer en de activiteiten waren niet zijn ding.” Het eerste bezoek aan het Odensehuis in Bolsward daarentegen voelde meteen goed. “Geen gedoe, gewoon welkom zijn. Klaas helpt graag, en hier kan dat. Groenten snijden, afwassen, dat vind hij fijn om te doen. Hij voelt zich nuttig en op zijn plek.”
Wat hen aanspreekt is de open sfeer. “We zitten lekker buiten, gaan soms even naar de supermarkt, gewoon een loopje. De mensen hier zijn lief, er is een fijne groep. Er wordt getut – zoals wij in Friesland zeggen – en er wordt goed voor ons gezorgd. Het eten en drinken is hier top, en Klaas is dol op het keukengebeuren.”
Klaas heeft PPA (primaire progressieve afasie), waarbij zijn spraak als eerste verdween. “Hij was altijd al rustig, maar nu is hij nog meer in zichzelf gekeerd. Hij begrijpt veel, maar kan zich niet goed meer uiten. Communiceren doen we vooral met ja/nee-vragen. Soms moppert hij wat, en daar is hier gelukkig ook ruimte voor. Je bent hier mens in al je facetten.”
Het Odensehuis betekent voor hen allebei veel. “Ik kom hier samen met Klaas, dat vindt hij fijn. En soms kom ik ook even alleen. Ik ben een mensenmens, dus ook voor mij zijn de contacten hier waardevol. Je kunt er gewoon even zijn, of je verhaal kwijt.”
Ze komen wekelijks één of twee keer. In de weken dat Boudien naar haar tekenles gaat, komen ze één keer. Boudien regelt veel voor Klaas: van medische afspraken tot bankzaken. Maar Klaas doet ook nog veel zelf, zoals boodschappen en zijn eigen verzorging. “Klaas wil niet naar een verzorgingshuis, en dat hoeft ook niet. Hij redt zich thuis nog goed. En ik houd een oogje in het zeil.”
Wat Klaas waardeert aan het Odensehuis, is dat hij zichzelf mag blijven. “Hij wil niet dat zijn dag wordt ingevuld door anderen. Hier kan hij zelf bepalen wat hij doet. Hij leest de krant, helpt mee, luistert naar gesprekken. Dat is precies goed zo.”
Ook buiten het Odensehuis zoeken ze verbinding. “Klaas gaat naar een mannengroep van de kerk, dat vindt hij heerlijk. Soms zijn we met de kerk op pad, dan doet het me verdriet als mensen hem negeren vanwege zijn problemen met spraak. Maar hier bij het Odensehuis gebeurt dat nooit. Iedereen hoort erbij.”
Bewegen, koersbal met beweegcoach Steijn, en eindeloos rummikuppen – het hoort er allemaal bij. “En dan zijn er nog de ‘schoolreisjes’, zoals we dat noemen: met de boot weg, of naar een pluktuin als het lukt met vrijwilligers. Heerlijk.”
Voor Boudien is het Odensehuis meer dan alleen een plek om te zijn. “Je treft hier altijd mensen bij wie het klikt. Het is zo fijn om ervaringen te delen met andere mantelzorgers. Even ontspannen, even lachen, even je verhaal kwijt. Dat is zó waardevol.”
Odensehuis Harlingen
